Λουλούδια οι πράξεις που ανθίζουν
κι αρώματα που πλημμυρίζουν τις σκιές
είναι εκείνη η ανάγλυφη μορφή σου,
που δείχνει μέσα σου πως καις.
Σε γνωρίζω, είπα χωρίς φωνή κι ο χρόνος έτρεξε ατάκα μπρος και πίσω σα να ταν ραπτομηχανή που ράβει τη σάρκα μου.
Σταθερή παραμένεις μπροστά μου παρόλο που το τρεμοπαίξιμο του χρόνου κάνει τα πάντα πάνω σε τούτη τη βαρύτητα να αλλάζουν με την ταχύτητα του φωτός.
Το κρουστικό κύμα δυνατό, τρομακτικά και στιγμιαία με σπρώχνει και εγώ κρατιέμαι καρφώνοντας το βλέμμα μου στην ήρεμη ομορφιά του πλάσματος σου.
Αυτή η ύλη, πόσο μας προσβάλει και επιβάλει, τα πνεύματα να ενωθούν δια αυτής και των συναισθημάτων στην Ενέργεια που Ρέει ως το Ωμέγα, Σήμα της ύπαρξης.
Δυο μισοί ψευδοπροφήτες που αν τους προσθέσει δια της ισχυρής δυνάμεως με σύζευξη τριγώνου κανείς, θα πουν τον Α-λήθη κόσμο που περιμένει κάποιος να φτάσει σ' αυτόν.
Και ιδού η Αποκάλυψη,
ως εικόνα παραμένει κρυμμένη
πίσω απ' την ύλη σε δώμα μυστικό
μα μόνο με σωστή πυξίδα
θα 'βρεις το δρόμο το σωστό.
"Τα φυσικά μετά"
με τίτλο "η πυξίδα"
