ανάρμοστη απελπισία

Ενός μαύρου ουρανού
ένα κομμάτι άσπρο πανί
κρατάει μια αστραπιαία συνήθεια.
Κάτω από το πρίσμα της άνοιξης
χρωματιστή από άρωμα νύχτα.
Αγγίζω τα όρια της σιωπής.
Μια χρονικά ανάρμοστη απελπισία,
μια χούφτα σκόνη,
στον άνεμο προβολή.

Βλέμματα πίσω από τις πόρτες
γυάλινα σκεπάσματα
μιας άγνωστης χλωμής υπόθεσης.

Ένα κέρμα στη ξύλινη στοά.
Διακεκομμένα, συμμετρικά, αέρινα,
γυαλιστερά πλάσματα.
Μια τεχνητή παράταση
άστοχης προσαρμογής
στην ξύλινη καρέκλα.

από την συλλογή

"Ερωδιοί του θανάτου"

με τίτλο "ανάρμοστη απελπισία"