άυλο όνειρο αυτοκόλλητο

Κοιτάζω από το παράθυρο,
ζαλισμένος, σηκώθηκα και περπάτησα,
άνοιξα ένα βιβλίο,
τεντώθηκα σαν τη γάτα,
αποκοιμήθηκα...

Τελείωσε το πρόγραμμα της τηλεόρασης.
Βγήκα έξω.
Οι ώρες περνούν πολύ γρήγορα,
στο τέλος της πόλης νέκρα.
Η αυγή με πλησίασε,
έδεσα τα κορδόνια μου και ένοιωσα άδειος,
έδωσα το μαντήλι μου και έμεινα μόνος,
πιο κάτω έγινε ένα φόνος
και βασιλεύει ο φθόνος.

Γύρισα πίσω.
Σήκωσα ένα ρούχο μου από το πάτωμα,
δεν ήταν μεταξωτό.

Περιμένοντας ένα ανοιχτόχρωμο ήλιο,
μια ανοιχτόχρωμη στρόγγυλη θάλασσα
με μια κόκκινη βάρκα.

Προσπερνώντας το σμήνος με τις μέλισσες
θυμήθηκα πως να με κοιτάξεις δεν θέλησες.

Γύρισα πίσω.
Έβαλα το κλειδί στην πόρτα
μα δεν την έκανα να σωπάσει.
Έκανα μια σπονδή.
Ένα ποτήρι νερό στο τραπέζι περίμενε.
Το φλάουτο τραγουδούσε.

Ψάχνω ένα ξανθό ήλιο,
μια γαλανή στρόγγυλη θάλασσα
με μια κόκκινη βάρκα.
Σ' αγγίζω ξανά.

Άυλος γύρισα πίσω.
Ανέβηκα ένα δυνατό άλογο,
κρατώντας το με τα δυο μου χέρια.
Ο αέρας μάλλον σταμάτησε.

Βλέπω ένα χρυσό αστραφτερό ήλιο
μια διαμαντένια λαμπερή θάλασσα
με μια κόκκινη βάρκα
σ' ένα γυαλιστερό αυτοκόλλητο
και γύρισα πίσω.

από την συλλογή
"Τα φυσικά μετά"
με τίτλο "άυλο όνειρο αυτοκόλλητο"