η πέμπτη των πρώτ' αδελφών

Κάθε βράδυ ξεπορτίζω

από την Πέμπτη

και πάλι Πέμπτη γυρίζω.

Κλίμακα των ημερών.

Καλιμπράρισα στο μηδέν.

Μικρή αμελητέα, αποκλίνουσα 

εστίν τα κάλλη και τα πάθη

βίου ατελείωτου.

Μείον τα έσω

συν τα έξω,

για να μη βγει

ο Πυθαγόρας ψεύτης

- και να το θέλει δε μπορεί - 

γίνεται η προβολή.

Χαρτογράφηση της μνήμης

στην οθόνη εμπρός μου,

εικόνα τα εντός

εκτός έως

κι ο θάνατός μου.

Ανακαλύψατε την ατέλεια

και βρήκατε 

φτηνή τη λεπτομέρεια.

Η λεπτομέρεια

που δε βλέπεις

το σαράκι του έργου

είπε τρίβοντας την πλάνη

πάνω στο σκαρί.

-Το βλέμμα του πύρωσε-

Κόλαση η επανάληψη

 - συνεχίζει -

πέρασέ την κι έλα να με βρεις.

Η Τετάρτη ο χρόνος.

Να το το κλειδί!

Σιωπή.

Ο ήχος δεν ταξιδεύει.

Μόνο το φως, αυτό

ερεθίζει τη χορδή ΨΧ.

Εικόνες, εικόνες

κι αυτή η φωνή σου...

από τα με στα σε

κραυγή υποσυνειδήτου

τ' αλλιώς.

Τέταρτη ο χρόνος.

Πέμπτη η εν Δελφοίς.

Περιγεγραμμένη

και διατυπωμένη

δια του εαυτού και του μηδενός.

Εκεί τα πρωτασύμβατα κάθετα

γίνονται του ενός.

Κάθε βράδυ ξεπορτίζω

από την Πέμπτη.

από την συλλογή

"Τα φυσικά μετά"

με τίτλο "η Πέμπτη των πρώτ' αΔελφών"

ο χρονογράφος ο χορογράφος

Άρχισαν τα όργανα,
ο χρονογράφος της αντίστροφης

ο χορογράφος των γεγονότων,

όλα θα γίνουν όπως έχουν

προσχεδιαστεί και προβλεφθεί.

Καμία παρέκκλιση δε θα επιτραπεί

και ειδικά γι αυτούς που ποδοπάτησαν

τις αρχές των εξουσιών που τους δόθηκαν.

Οι σφραγίδες δόθηκαν...

αίμα βραστό...

αλαζονικών υποκειμένων

που μόλις πάρουν αυτό που θέλουν

ξεχνούν ακόμη και τα κέρματα που κεράστηκαν.

Φίδια...

που ξεπέρασαν τα όρια της μεθόδευσης

του πνευματικού επιτεύγματος

στον άργυρο,

αλχημιστές της κακιάς ώρας.

Θα ρουφηχτούν οι ψυχές τους

και θα αφοδευτούν

στο κοιμητήριο.

Αλυσοδεμένες

η κάθε μία

στο μνήμα

πάνω από κει

που κείτεται το κορμί τους,

ουρλιάζοντας

ξέροντας

τι τις περιμένει...

Όταν ο χρόνος στάξει

την τελευταία του

σταγόνα...

Όσο πιο ψηλά στην πυραμίδα

τόσο πιο βαθιά

στο τίποτα.

Ελεεινοί...

Πάντα στον πρόλογο.

Κυρίως θέμα ποτέ...

Καμία ουσία...

Με τα κορμιά

και τα μυαλά τους

θα γραφτεί ο επίλογος...

...και η χρονίζουσα παράκληση...

Μηδέν άγαν

Μηδέν άγαν

καμία απόκριση...

φωνή βοώντος εν τη ερήμω

στα μάτια τους.

Στα τυφλά τους

από τα πολύτιμα,

μάτια.

Το πέταγμα της πεταλούδας

οι εξισώσεις του χάους

όλα αόρατα,

τεράστια να χωρέσουν

στα αυτό-πλανεμένα τους

μυαλά.

από την συλλογή
"Τα φυσικά μετά"
με τίτλο "ο χρονογράφος ο χορογράφος"

η πρόποση

Ποια σκιά σε φόβισε

πάγωσε την καρδιά

λερώνει τη ψυχή σου.

Με τι σε κατάφερε.

Πως χάθηκε το φως

ανάμεσα σε μένα

και σε σένα.

Ποιον απ' τους δύο

σκοτείνιασαν;

Ποιανού τα μάτια έκλεισαν;

Τα γνωρίζω.

Γνωρίζω και τα

τέρατα με τις επτά τσέπες

δαίμονες του τρία

τοις εκατό.

Υπάλληλοι αυτουνού

που κουβαλάω στη πλάτη μου

σαν το κάτω μέρος

του Κενταύρου.

Και να,

η επί πλαστή σου,

να πέσω στα μαλακά

να ξεχαστώ

στην πληρωμένη

της βιτρίνα.

Αργόσχολοι,

αέργως εργαζόμενοι

στο τυράννισμα των

ψυχών και το μαστίγωμα

της επιθυμίας.

Να μου θυμάσαι,

αν το άλογο πάει

στη λίμνη

τη δευτέρα

προφητεία εκπληρώνει

κι αν το νερό το πίνει

με το δεύτερο το κάνει

όχι με το πρώτο.

Και μόνο να γελάω μπορώ

γιατί το κλάμα στέρεψε

για τις πράξεις τους,

είναι μόνο

για την ομορφιά

της ψυχής μου

για την Αγάπη μου

και την αδυναμία

που την δέρνει.

Πρόποση

στο tête-à-tête

όλα στο τέταρτο

του Αρανχουέθ

του απογράφου.

από τη συλλογή
"Αγάλματα θερινής νυκτός"

με τίτλο "Η πρόποση"