Κάθε βράδυ ξεπορτίζω
από την Πέμπτη
και πάλι Πέμπτη γυρίζω.
Κλίμακα των ημερών.
Καλιμπράρισα στο μηδέν.
Μικρή αμελητέα, αποκλίνουσα
εστίν τα κάλλη και τα πάθη
βίου ατελείωτου.
Μείον τα έσω
συν τα έξω,
για να μη βγει
ο Πυθαγόρας ψεύτης
- και να το θέλει δε μπορεί -
γίνεται η προβολή.
Χαρτογράφηση της μνήμης
στην οθόνη εμπρός μου,
εικόνα τα εντός
εκτός έως
κι ο θάνατός μου.
Ανακαλύψατε την ατέλεια
και βρήκατε
φτηνή τη λεπτομέρεια.
Η λεπτομέρεια
που δε βλέπεις
το σαράκι του έργου
είπε τρίβοντας την πλάνη
πάνω στο σκαρί.
-Το βλέμμα του πύρωσε-
Κόλαση η επανάληψη
- συνεχίζει -
πέρασέ την κι έλα να με βρεις.
Η Τετάρτη ο χρόνος.
Να το το κλειδί!
Σιωπή.
Ο ήχος δεν ταξιδεύει.
Μόνο το φως, αυτό
ερεθίζει τη χορδή ΨΧ.
Εικόνες, εικόνες
κι αυτή η φωνή σου...
από τα με στα σε
κραυγή υποσυνειδήτου
τ' αλλιώς.
Τέταρτη ο χρόνος.
Πέμπτη η εν Δελφοίς.
Περιγεγραμμένη
και διατυπωμένη
δια του εαυτού και του μηδενός.
Εκεί τα πρωτασύμβατα κάθετα
γίνονται του ενός.
Κάθε βράδυ ξεπορτίζω
από την Πέμπτη.
από την συλλογή
"Τα φυσικά μετά"
με τίτλο "η Πέμπτη των πρώτ' αΔελφών"
